1- TARÎFÎ:   

    İslam uleması  itikadi  mezhepleri; "Ehl-i Sünnet" ve "Ehl-i Bid'at"   olmak üzere iki  başlık  altında  tasnif  etmişlerdir.   Bid'at : Peygamberimiz (sav) Efendimizden alınan ilim, amel ve halden ibaret olan hakkın hilafına olarak sonradan çıkarılarak, bir tevil ve şüphe neticesinde itikad haline getiren şeyleri ifade eder. Alâüddin El Haskafi "Dürri'l Muhtar" isimli eserinde: "Peygamberden (sav) malum ve meşhur olan şeyin  aksine  itikad etmeye bid'at denilir" tarifini yapmıştır.  Resül-i Ekrem (sav),  vefatından  sonra  ortaya  çıkacak fitnelerle ilgili olarak,  mü'minleri  uyardığı  sabittir.  Bütün  sahih,  sünen ve müsned isimli eserlerde "Kitabu'l -Fiten" başlığını  taşıyan   bölümler mevcuttur.   Kati  nasları,  heva  ve  heveslerine  uyarak tevil  eden  zümreler;  Hz.Ebu Bekir (ra)'in hilafeti döneminde, silahlı mücadeleye başlamışlardır. 

     Meselenin   daha  net  çizgilerle  kavranabilmesi  için;   Resûl-i  Ekrem (sav)'in  ve  ashabının  yolunda  giden zümrenin (Ehl-i Sünnet Ve'l Cemaat), tarifini  yapmaya  gayret edelim. Saadeddin Et-Teftazani (rha)'in  tarifine  göre;  "Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat demek, Resûl-i Ekrem (sav) Efendimizin yolu ve onun nurlu yolundan gidenlerin, Ashabının yolu demektir. Ehl-i Sünnet: Resulullah (sav) Efendimizin yolu ve sireti olan sözleri, fiilleri ve takrirleridir. Ve'l Cemaat 'de, Ashab, Tabiin, Tebe-i Tabiin ve onlardan sonra gelen ve onlara tabii olan kimselerdir."  El-Cevabu Şafi kitabında ise; "Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat 'ten maksat, Kitap ve Sünnet  üzerinde  ittifak etmiş, ihtilaf  ve  tefrikadan  sakınmış, Allah'ın dininde cidal ve münakaşaya  sebep veren akla değil, kaynağı kitap ve sünnet'ten gelen delile sarılmış kimselerdir. "   (41)   

   Ehl-i Sünnet ve'l cema'a  tabiri  "Sünnet ve Cemaate bağlı olanlar,  sünnet ve cemaat toplumu" demektir. "Resulullah ile O'nun halifelerinin İslam'ı yaşama ve uygulamada takip ettikleri  yol"  manasına  gelen  sünnet,  topluluk  ve çoğunluk  manasına  gelen  "Cemaat" ile yan yana  getirilerek  İslam'ın  gerçek  temsilcilerinin  unvanı  olmuştur."   (42)  

     Ehl-i Sünnet ve'l Cemaa',   kendisini  Kur'an-ı Kerim,  Sahih sünnet-i seniyye, Tabiin,  Etbeu't-tabiin  ve   daha   sonraki   Müslümanların   çoğunluğunun anlayış  ve  yaşayışı  "Kur'an-ı Kerim'in ve Hadis-i Şeriflerin manalarını   Ashab-ı Kiram'dan  öğrenmişlerdir. Kendiliklerinden  hiç bir şey  söylememişlerdir. Eshab-ı Kiram'in yolunda oldukları için  bunlara  Ehl-i  Sünnet Ve'l  Cemaat  denilmiştir."  (43)    

     Resûl-i Ekrem (sav) 'in ve Hulefa-i Raşidiyn'in yolunu  dosdoğru  takip  edenlere "Ehl-i Sünne ve'l Cemaa"  ismi  verilmiştir.  Türkiye'deki  yaygın  kullanılışı "Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat"  veya  "Ehl-i Sünnet'tir."  (44)    "Ehl-i Sünnet: Kur'an-ı  Kerim  ile  Sünnet'i  Nebeviyye'ye  temessük edip  doğru  yoldan  sapmayan  kimselerdir."   (45)   "Ehl-i Sünnet, adından  anlaşılacağı   üzere   Hz. Peygamber (sav) 'in  sünneti  ile  ve  onların yolunda olanlara verilen  bir isimdir."  (46)     "Ehl-i  Sünnet  ve'l  Cemaat  kendisini  Kur'an-ı Kerim, Sahih sünnet-i Seniyye,  Ashab-ı Kiram, Tabiin,   Etbeut-Tabiin ve daha sonraki Müslümanların  çoğunluğunun anlayış  ve yaşayışı,  ilmi  gerçekler,  sağlam  duyu  organlarının algıları,  salim akılla sınırlayan,  zikredilen  üç   kuşaktan  sonra da İslam'ı, temsil, Müslümanların  çoğunluğunu  teşkil  eden "kitle"ye  verilen  ad  ve  sıfattır. "   (47)  

      Dolayısıyla "Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat" tabiri,  Tevhidi  hareketin aslını teşkil eder. Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat tabiri,  doğrudan doğruya tevhid akidesinin hayatta görünen bir tezahürüdür.   Ehl-i   Sünnet  ve'l  Cemaat tabiri; eğitim ve öğretim noktasından tevhid akidesinin  sınırları  dahilinde  yer  alır.  Bu  konuda  Gümüşhanevi (rha)  şöyle diyor: "Bilinmesi  farz  olan ilimleri geciktirmeden öğrenmek vacibdir. Bu ilimler şunlardır: İmanı, imanı  izale  eden  şeyleri,  küfrü  husule   getiren  şeyleri, Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat mezhebinin  görüşlerini  öğrenmek  bu  cümledendir."  (48)   

    O  halde     tevhidi    hareket ,     Ehl-i    Sünnet Ve'l Cemat' in   mahiyetini öğrenmeye mecburdur.    İslâm  Ulemasına göre  "Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat";  Hz.Peygamber (sav)' in yolu   olan   Sünnet-i Seniyye'ye   bağlı   ve   cemaat   olan   Sahabe'ye   ittiba   eden   herkese   verilen  bir  isimdir."   (49)      Yani   Ehl-i  Sünnet  ve'l Cemaat; Resulullah'ı  ve Ashab'ı  Kiram'ı  adım  adım  izleyen  mü'minlere  verilen  bir  isimdir.  Resulullah  (sav)'a  ittiba  etmeyenlerin   Ehl-i Sünnet  ve'l  Cemaat  ile her hangi bir alakalaları yoktur Ehl-i Sünnet;  Resulullah 'in  sünnetinin  ashabıdır.   Yani sünnetle hüccet  izhar eden kimselerdir. Cemaattan  murad da   Resulullah'ın   cemaatıdır. Bunlar  Ashab ve tabiundurlar.  Fırka-i Naciye  bunlardır."    (50)    

      "Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat" tabiri;  ameli  mezhepleri  değil,  itikadi   mezhepleri   birbirinden ayırmak  için  kullanılan bir tabirdir.   Ehl-i   Sünnet ve'l Cemaat   itikadda  tek  bir  mezhebdir. Eş'ari  ve  Maturidiler   Ehl-i Sünnet ve'l Cemaattırlar."  (51)    Evet,  "Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat"  itikadi  bir  ayırımın  ve ayrılışın   sembolüdür. Allah (cc) değişmez hayat programımız  Kur'an-ı  Kerimde  şöyle  buyuruyor :  "Dinlerini parça parça ederek fırka olanlarla hiç bir ilgin yoktur." (52)    Ebedi  önderimiz Hz.Muhammed (sav) de şöyle buyuruyor:  "İsrail oğulları yetmiş iki fırkaya ayrıldılar.  Benim   ümmetim ise yetmiş üç fırkaya   ayrılacaktır.   Bunlardan biri müstesna, hepsi de cehenneme girecektir. Bunun üzerine Ashab-ı Kiram O müstesna olan fırka hangisidir ya Resulullah?" diye sorunca, Resulullah (sav) : "Benim ve Ashabımın yolunda olan  CEMAATTIR" buyurdu."  (53)  Dikkat    edilirse   gerek  Kur'an-ı   Kerim'de  ve   gerekse   Resul-i   Ekrem (sav)'in sünnetinde  fırka  tabiri,  birbirinden   tamamen   ayrılanları   farklı   itikada  sahip  olanları  ifade   için   kullanılmıştır.

     Bazı  çevreler;  fırka ile mezhep arasındaki  inceliği  kavrayamadıkları  için  yanlış  yorumları  gündeme  sokmaktadırlar. (54)  Bakınız  bu  konuda  Îbn-i  Kesir (rh.a) şöyle  diyor: "Sizden önceki dinlerin sahipleri kendileri arasında ihtilafa düşerek batıl meseleler yüzünden tefrikaya düştüler. Tıpkı bunlar  gibi bizim bu ümmet  (ümmet-i Muhammed) de  nahlelere (fırka ve grublara) ayrıldı.   Bu fırkaların  hepsi  dalâlettir.  Ancak  tek  bir  tanesi  müstesnadır.   O da:  "Ehl-i  Sünnet ve'l Cemaat" 'tır. EHL-Î SÜNNET VE'L CEMAAT; Allah (cc)'ın Kitabına, Resulullah(sav) 'in  sünnetine,   ilk  nesil  olarak  sahabe, Tabiin  ve  müslümanların  ilk zaman   ile son   imamlarına   temessük  edendir."  (55)    Kur 'an,  sünnet  ve  sahabe-i Kiramı  bırakarak  başka  şeylere  yönelen  ve  uyan  değildir.  Şu  hakikati bilmekte fayda vardır;  Ehl-i Sünnet itikadda tek mezheb olmakla beraber kendi bünyesinde amelde  yüzlerce  mezhebin  taklid  edilmesine  yer  veren  evrensel   bir  rahmet  ve  merhamet  cephesidir. ...... Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat' ten  olmanın  şartı; cihadın kıyamete kadar  devam  eden  bir  ibadet  olduğunu  kabul   etmek   ve tağuti düzenlere karşı savaşmaktır.... 

     Evet,  Ehl-i    Sünnet ve'l   cemaat; hem abidlerin ve hemde mücahidlerin yoludur.  Ancak İslam coğrafyasında itikadda  "Ehl-i Sünnet ve'l Cemaa'dan" olduğunu ikrar etmekle birlikte; müstekbirlerin istilaları sonucunda,  küfür  ideolojilerini benimseyen ve "Din ile dünya işlerinin"   birbirinden   ayrılmasını  savunan kimselere de rastlamak mümkündür. Bunlar; Allahü Teala (cc)'nın  indirdiği   hükümleri   reddeden   siyasi   güçlere   destek   olmak suretiyle "küfrün"  güçlenmesini  sağlarlar. Ayrıca küfür ahkâmı ile hükmedilen beldelere "Dar'ûl İslam" demekten  bile  haya  etmezler.  Bunların  bir  kısmı  gafil,  bir  kısmı  cahil,  bir kısmı da  haindir.   Allahü Teala (cc)'nın  mülkünde,  O'nun  verdiği  rızıklarla  hayatlarını devam  ettirdikleri  halde; bu  gerçeği  gizleyebilmek için   "Hurafeler"  yaymakla meşgul olurlar.   Elbette bunların da; "Ehl-i Sünnet Ve'l Cemaat" ile yakından uzaktan  alakaları yoktur." (56)  

         Dolayısıyla   müşriki   otoritelerle  kalbi  irtibat  ve ittifakların içine girerek Resul-i Ekrem (sav)'e ve Ashab-ı Kiram'a  karşı baş  kaldıran  kişi ve grublâr, Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat tabirinin kapsamına giremezler. Bu gün İslam coğrafyasında kendilerine Radikal unvanını vererek "Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat'a  saldıranlar, Allah (cc) yolundaki yolcuları dağıtmaya  gayret eden tiplerdir. O halde Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat; bir hidayet cephesidir,  bir  kurtuluş caddesidir...... Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat'in   sınırlarını  tevhid  belirlemiş,  Resul-i Ekrem (sav) ve Sahabe-i Kiram fiilen yaşamış, müctehid ulema   ise ümmet için Kur 'an ve Sünnetten ahkam  istinbat  ederek  tanıtmıştır.   Tevhidi   hareketin   vazifesi,   Ehl-i Sünnet   ve'l Cemaat caddesinde  yürümektir.  Tarih boyunca Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat caddesinde yürüyenlerin yüzü ak olmuştur.  Allah (cc) şöyle buyuruyor : "Kıyamet gününde bir takım yüzler  ak ve bir takım yüzler de kara olacaktır. O vakit,  yüzleri   kara olanlara şöyle denilecek :  "-İmanınızdan  sonra inkâr ettiniz ha!   İşte o küfrünüzün cezası olarak tadın azabı." (57)     Abdullah  b.Abbas (ra) bu  ayetin   tefsirinde   şöyle  diyor : "Ayette geçen siyah yüz sahiplerinden murad;  EHL-İ  BÎD'ATTIR.   Beyaz yüz sahiplerinden   murad  ise; EHL-Π SÜNNETTÎR. "  (58)  

       Sonuç   olarak   Ehl-i Sünnet ve'l  Cemaat;  niyyet söz ve fiilde Resulullah (sav)'a ve Ashab-ı Kiram'a   ittiba  etmektir.   Tevhidi   hareketi   diğer  hareketlerden  ayıran farklı ve haklı   özelliklerden birisi de,  Tevhidi  hareketin;  Ehl-i Sünnet Ve'l Cemaat'in mezhebinde karar   kılmasıdır.   Ehl-i Sünnet  ve'l  Cemaat   üzerinde  karar kılmayanlar, Tevhidi  hareketin bir  müntesibi olamazlar. Çünkü Tevhidi  hareket,  Sünnet-i  Resulullah'ı  çiğneyen ve tefrikaya  sarılanları  kendi  içinde  barındırabilecek kadar akide haini değildir. Şunu unutmayalım ki;  Ehl-i  Sünnet ve'l  Cemaatta  karar  kılmak;  Tevhid  akidesine  sadık kalmak  demektir."   (59)  

     "Sünnet; Resulullah'ın yolu, Cemaat  ise  Ashab'ın  yolu  demektir."  (60)  İbn Kayyım El-Cevziyye ise şöyle buyurmuştur :  "Abdullah b.Abbas ve Cabir b.Abdullah (ra) : "Sıratı Müstakim : ÎSLAM'dır" demişler. Abdullah b.Mesud ve Âli b. Ebi Talib de  "Kur'an" demişlerdir.   Bu konuda Tirmizi  ve  başkalarından  gelen bir de merfu hadis vardır. Sehl  b. Abdullah  Sırat-ı Müstakim  EHL-Î SÜNNET  VE'L  CEMAAT^' in yoludur, der."  (61) 

     Yeni lügatte ise; "Ehl-i Sünnet: Peygamberimiz Hz.Muhammed (SAV)' in söz ve hareketlerine şüphesiz,  kat'i ve sağlam delillerle uyan sahabe ve onlara tabi   olanların mezhebi   ve  o  mezhebte  olan..."   diye  tarif  edilmiştir.   Buraya   kadar  aktardığımız yazılarda ki' tariflerden de  açıkça  anlaşılacağı  üzere  "Ehl-i Sünnet Ve'l Cemaat"  kavramı denilince  akla,  Allah (cc) ve Resulü (sav) 'in ,  Sahabesinin ve onlara   tabiî   olanların yolu  gelmektedir.  Ehl-i sünnet kavramı veya   akaidinin  kullanılması  yanlış  ve çirkin  ise;  sizi sıkıştırdıkları zaman  veya   savunmasız   bir   durumda   kaldığınız zaman niçin "Biz de Ehl-i sünnetiz" diyorsunuz?  Bu kavram güzel ve doğru ise niçin  cephe alıp,  suçluyorsunuz? Veya niçin  sizde  aynen  teslim  olmuyorsunuz?